Asado, wijn en huizenjacht

Het is al een tijdje geleden dat ik vanaf Amsterdam richting het 'Parijs van zuid Amerika': Buenos Aires, ben vertrokken. Om 7 uur 's ochtends aankomen en dan de hele dag wakker moeten blijven om een verpest ritme te voorkomen, is niet de beste manier om een stad te leren kennen. Aan het einde van de dag had ik geen idee meer waar ik nou wel en niet was geweest. De eerste paar dagen stonden in het teken van het zoeken van een woonruimte en het aflopen van bezichtigingen. Een lang verhaal kort gemaakt, ik heb een huis gevonden. Voor de liefhebber van Google maps: avenida dorrego in Palermo Hollywood. 

Je kan in niet in Argentinie zijn zonder te hebben geproefd van de fameuze malbec wijn of hun nog beroemdere steaks. Samen met een aantal mensen van het hostel gingen we genieten van een echte asado. We hebben toen wel van de light versie genoten, want een echte Argentijnse asado houdt veel ingewanden vlees in. Iets wat veel toeristen toch liever aan zich voorbij laten gaan. Omdat we met een local op pad waren besloten we ons wel aan de bloedworst te wagen. En hoewel echt stukken beter dan die ik in Nederland heb gehad, moet ik bekennen dat ik het alsnog niet te eten vond. Inmiddels ben ik al 2 weken onderweg en heb ik dus al meerdere keren mogen genieten van de Argentijnse grill kunsten. Variërend van broodjes choripan (worstjes) bij een straattentje tot aan een echte asado bij een Argentijnse familie thuis. Om iedereen die een idee te geven van hoe serieus het grillen van vlees hier wordt genomen zal ik even omschrijven hoe het er doorgaans uitziet. Ten eerste heb je een grill van enkele meters lang nodig. Voor degene die denken dat het overdreven is, de straatverkopers gebruiken al doorgezaagde olievaten om op te  grillen. Groot, groter, grootst gaat op voor de Argentijnse barbecue. En dan het vlees zelf. Een biefstukje van fors formaat is niet groot genoeg. Je krijgt gerust een lap vlees van zo'n 20 centimeter lang op je bord voorgeschoteld. Het liefst begeleidt door chimichurri (kruidenmengsel) en salsa (tomaat en ui). Dit alles wordt uiteraard weggespoeld door een sloot aan Argentijnse wijn. Groente is vaak geen / ondergeschikt onderdeel van de maaltijd.

Omdat het verhuizen van hostel naar hostel geen allerleukste bezigheid is en Suus (clubgenootje die in Mendoza had gewerkt) inmiddels naar Nederland teruggegaan was, besloot ik in te gaan op de uitnodiging van Kevin en Javier (twee Amerikanen uit Californië) en mee te gaan naar Rosario en Mendoza. 

Rosario is een havenstadje dat niet ver van BA afligt en de trip duurde dan ook maar een paar uurtjes. Het is de geboorteplek van vele beroemde Argentijnen, zoals Messi en Che Guevara, de plek waar de Argentijnse vlag voor het eerst werd gehesen én de plek waar in november de Nederlandse hockeyvrouwen (hopelijk) hun winning spree voortzetten en de champions trophy winnen. Genoeg te zien zou je denken. Hoewel het een aangenaam stadje was (op twee na grootste van Argentinie), was er in de winter niet erg veel te doen. De promenade langs de rivier was er zo goed als verlaten. 

Mendoza daarentegen was een extreem levendige stad, gelegen aan de voet van de Andes. Overal waar je heen ging zag je de bergen liggen. Bij de meesten gaat nu ergens ver een belletje rinkelen bij de naam Mendoza. Mendoza is hét wijngebied van Argentinie. De beroemde malbec groeit hier in de heuvels. En waar anders dan hier kan je het beste Argentijnse wijn proeven? Vlak naast Mendoza, ligt Maipú. Een piepklein dorp waar alle bodega's op FIETSafstand van elkaar liggen. Fietsje huren en gaan. Hoewel na de 6e bodega het niet echt veel meer uitmaakt of je nou 1 jaar oude, niet op eiken gerijpte merlot drinkt, of de 3 jaar lang op Franse eikenhouten vaten gerijpte malbec naar binnen slobbert, was het een fantastische trip. Zon, mooie bergen op de achtergrond, goede wijn, leuk gezelschap en aangeschoten op een fiets rijden. Het was bijna zoals in Nederland, minus de bergen dan. Mendoza zelf is een van de meest relaxte steden waar ik ooit ben geweest. Aan weerszijde van alle straten staan hoge bomen, overal is de Andes te zien en er zijn volop parken met fonteinen. Helaas kon ik maar 1 nacht blijven in verband met de introductiedag van de universiteit. Een ding weet ik wel zeker, naar Mendoza keer ik terug.
In het kort, in de eerste twee weken varieerden m'n bezigheden van wijn drinken, naar barbecuen, de stad verkennen, huizen zoeken en tripjes maken. Wat ik tot nu toe heb gezien is fantastisch en belooft veel goeds voor de komende zes maanden.