Net als vroeger: op reis met papa en mama

Het heeft even geduurd voordat ik weer iets van me heb laten horen, maar het leven van een student gaat niet over rozen. Studeren en vooral het studentenleven maken het heel erg druk allemaal. De reden dat ik namelijk een aantal weken moest 'inhalen' was omdat ik een korte vakantie van 2 weken had genomen. Ik kreeg namelijk m'n lieve ouders op bezoek en die moest ik natuurlijk wel het mooiste van Argentinie en Buenos Aires laten zien. Een kleine redactionele noot voor degene die niets van Argentinie weten. Argentinie is extreem divers. Het noorden is iets heel anders dan het zuiden (logisch, Brabant is ook iets anders dan Groningen), maar Argentinie is wel iets groter dan Nederland (het op 7 na grootste land in km2 ter wereld). De verschillen leiden hier dan niet alleen tot verschillende accenten, maar compleet andere culturen.

Buenos Aires:
Uiteraard veel door Palermo heenlopen, koffie drinken in verschillende cafeetjes en de verschillende feria van de stad bezoeken. We hadden geluk want de maandag dat ze aankwamen was het een feestdag, dus de feria naast de begraafplaats van Recoleta was open. Daarnaast dachten we dat het leuk en handig was met zo'n gele toeristenbus mee te gaan. Je weet wel; alle hoogtepunten in een bustrip. En hoewel ik ze het échte Argentinie heb kunnen laten zien, hebben we de bus moeten laten gaan.Het ging als volgt. Wij gingen netjes bij een van de haltes staan om in te stappen. Dat kon helaas niet, want de mevrouw verkocht geen kaartjes. Ze had ze namelijk niet meer. We moesten naar het kantoortje (1 halte verder). Ok, wij daar heen gelopen. Daar aangekomen konden we alleen nog kaartjes kopen voor de bus van 15:30 (het was 1 uur). Want alle bussen waren 'vol'. Je kan begrijpen dat we lekker onze eigen tour zijn gaan doen, want je gast natuurlijk niet 3 uur wachten om in een overvolle bus te zitten. Frappant detail; elke bus die we die dag langs zagen komen was zo goed als leeg (op 3 of 4 mensen na). Welkom in Argentinie, waar vol niet echt vol is en bedrijven liever geen geld aan je willen verdienen. 
Typisch: kosmopolitische stad waar alles kan (naja 'alles' kan). Veel invloeden van de vele immigranten en de stad heeft duidelijk hele rijke periodes gekend. 

Puerto Madrin
Na drie dagen in de stad t hebben rondgelopen, was het tijd voor de eerste trip. We gingen richting het 'zuiden'. Officieel Patagonië, maar het ligt eindelijk gewoon centraal in het land aan zee. Puerto Madrin of eigenlijk het peninsula Valdes is beroemd om z'n maritieme wildlife. We kwamen aan in Trelew (spreek je uit als treleeoeh). Een regio zeer beïnvloed door de welsh die hier ooit met velen naar toe trokken. De eerste dag direct over het peninsula getourd. Voor degene die ooit (net als papa en ik) een walvissentocht hebben gedaan waarbij je de hele reis met je vingers gekruist zat in de hoop een glimp van deze waterreuzen op te vangen en uiteindelijk alleen een staart of rug zag, dan is Valdes een aanrader. We stopten even langs de kant van de baai om op het strand te gaan kijken en zagen direct een moeder met baby zo'n 10 meter van het strand rustig rondzwemmen. Dat beloofde veel goeds. Ik was al enthousiast geworden, en vroeg direct of de orka's ook al gezien waren. Orka's spotten is iets dat, ook in Puerto Madrin, lastig is. Het was al een tijd geleden werd ons verteld, maar als we 200% positief zouden zijn, zouden we misschien wel geluk hebben. Eenmaal op de boot, bleek dat mama met baby walvis helemaal niet zo 'bijzonder' waren. We zagen namelijk nog veel meer mama's met baby's, allemaal dichterbij (ze zwommen zo onder de boot door en kwamen 4 meter naast de boot boven water). We hebben walvissen uit het water zien springen, met hun staart zien zwaaien en walvissen die hun bek laten zien. En het waren er gewoon veel. Je kon op een gegeven moment kiezen of je de walvis vanaf de voorkant, zijkant of achterkant van de boot wilden fotograferen. Het meest bijzondere kwam in de middag, toen we naast zeeolifanten en pinguïns ook daadwerkelijk de orka's hebben gezien (200% positief geweest dus). En niet alleen van in de verte, maar van heel dichtbij. We hebben ze zien jagen op zeehonden door zichzelf op het strand te werpen, proberen een zeehond te vangen en dan met de volgende golf weer terug het water in te gaan. Acht in totaal. 
    De tweede dag zijn papa en ik gaan snorkelen met zeeleeuwen. Wilde zeeleeuwen. Iedereen kent ze wel als die beestjes die voor visjes door hoepels springen en ballen op hun neus balanceren. In het wild zijn ze net zo speels en willen ze graag de hele tijd komen kijken wat je doet. Eentje wilde een meisje uit de groep zelfs niet meer achterlaten, en bleef haar maar knuffelen.
Typisch: veel Europese invloeden, maar wel Europees platteland. Ze eten hier veel meer vis en in plaats van steak staat er vooral schaap op het menu. 

Salta
Via de Capital vlogen we vanuit Trelew naar Salta. Salta is altijd wat warmer dan de rest van het land en ook toen wij aankwamen was het er 35 graden (in Puerto Madrin kwam het kwik niet boven de 15 uit) en zonnig. In Salta was de invloed van de Indiaanse stammen en de Andes voelbaar. De huizen leken totaal niet meer op wat we in Buenos Aires (veel Europese invloeden) of Puerto Madrin (boerderijen en kleine dorpjes) hadden gezien. Oude koloniale panden beheersten het stadsaanzicht in de hoofdstad. Salta staat vooral bekend om z'n bergen. Die zijn namelijk niet of rood of grijs of geel. Ze zijn én rood én geel én groen én grijs. En in allerlei bijzondere formaties. Met de auto's trokken we er op uit. Eerst richting het noorden, naar Jujuy. Een provincie net boven salta die ook een deel van deze rotsformaties herbergt. Het is lastig uit te leggen, maar de bergen hier zijn zo bijzonder. Op een foto is het niet vast te leggen en met woorden is het lastig uit te leggen, maar iedereen die naar Argentinie gaat moet naar salta. Helaas zat het weer niet echt mee, dus hebben we niet alles in de brandende zo'n (dan wordt het rood nog mooier) kunnen zien. Een nacht zijn we in Tilcara gebleven, waar we ons 's avonds vulden met lama vlees. Want lama's kom je hier overal tegen. Net als, tot m'n moeders grote vreugde, kleedjes en kleding van alpaca wol (een alpaca is een lama maar dan anders). De volgende dag gingen we op weg naar het zuiden naar Cafayate. Cafayate is naast Mendoza, een grote wijnregio die bekend is om zijn witte Torrontes (alléén in Argentinie). Dus daar zijn we wijn gaan drinken. 
Typisch: veel invloeden uit de Andes. De mensen hebben veel Indiaanse trekjes. Bredere gezichten, echt zwart haar, donkere huid. Je ziet ook nog veel klederdracht, ze eten hier meer stoofpot en minder koe. Veel lama. En het Spaans is lastiger te verstaan.

Iguazu
Je kan bijna niet naar Argentinie zonder de watervallen van iguazu te hebben gezien. Zeker niet als je, zoals Deana, probeert de Werelderfgoedlijst van de Unesco te sparen. Iguazu is ook een wereld van verschil met de rest van Argentinie. Vooral het klimaat. Je zit er op het randje van amazone, en het is er dan ook heel groen, vochtig en vol met onbekende vogels. Aan de Braziliaanse zijde hebben we naast de watervallen ook het vogelpark bezocht. Dus veel bijzondere paradijsvogels en papegaaien gezien. Het was deze keer een stuk rustiger bij de watervallen dan de vorige keer dat ik er was. Dag twee hebben we aan de Argentijnse zijde besteed. Ook weer met het bootje de 'Devil's throat' in. Een spannend moment was op toen papa en ik werden aangevallen door een stel vergrote knaagdieren, die brutaler zijn dan de duiven op de dam en het dus hadden voorzien op mijn lunch. Toen er letterlijk 10 tegelijk op me af kwamen rennen, ben ik maar binnen gaan zitten. De laatste dag gingen we naar het dierenasiel. Niet zo'n zielig asiel met honden, katten en konijnen, maar dierenasiel met aapjes, stekelvarkens, katachtigen, schildpadden en natuurlijk heel veel vogels. 
Typisch: veel invloed vanuit Brazilië. Het eten is daardoor veel gekruider dan in de rest van het  land. Daarnaast lijkt het hier veel meer op een tropisch land.

Onze conclusie was toch wel dat elke regio iets heel anders was. Een kleine wereldreis binnen Argentinie. Het laatste weekend hebben we besteed aan gebruik maken van de airco en het zwembad van het appartement van papa en mama. Op maandag moest ik ze al weer uit gaan zwaaien. Gelukkig hebben ze ladingen stroopwafels, pepernoten en drop achter gelaten. Ik hoef Nederland dus niet zo lang te missen, want december komt Magnus immers al.